شهادت

به منطقه چم امام حسین علیه السلام وارد شدیم. دشمن فکر نمی کرد که نیروهای ایرانی بتوانند از این ارتفاعات عبور کنند. برای همین به راحتی مشغول تهیه نقشه شدیم...

...بعد از نماز به دوستانم گفتم: برای رفع این گرفتاری ها با دقت تسبیحات حضرت زهرا السلام علیها را بگوئید...

پنجم صفر یاد و خاطره تلخ و جانگداز خرابه شوم شام را در اذهان غم آلوده نه‌ تنها شیعیان بلکه نوع بشر تداعی می‌ نماید.

بارها در مسیر سفر، یا در جبهه، وقتی موقع اذان می شد، ابراهیم اذان می گفت و با توقف خودرو، همه را تشویق به نماز جماعت می کرد...

بندگان خانواده من هستند پس محبوب ترین افراد نزد من کسانی هستند که نسبت به آن ها مهربانتر و در رفع حوائج آن ها بیشتر کوشش کنند.

ریزبینی و دقت عمل در مسائل مختلف از ویژگی های ابراهیم بود. این مشخصه، او را از دوستانش متمایز می کرد.

روی دیوار حدیثی از پیامبر صلی الله علیه و آله نوشته شده بود: «آسمان ها و زمین و فرشتگان، شب و روز برای سه دسته طلب آمرزش می کنند: علما، کسانی که به دنبال علم هستند و انسان های با سخاوت.»

در مورد ابراهیم نوشته بودند: «ابراهیم هادی رزمنده ای با خصائص پوریای ولی» 

پدر شهید ابراهیم هادی بسیار انسان با تقوائی بود. اهل مسجد و هیئت بود و به رزق حلال بسیار اهمیت می داد. او خوب می دانست پیامبر صلی الله علیه وآله می فرماید: «عبادت ده جز دارد که نه جز آن به دست آوردن روزی حلال است.»

شیخ زاهد، استاد عرفان و اخلاق که علمای بسیاری در محضرش شاگردی کرده اند چنین سخنی می گوید!؟ او ابراهیم را استاد اخلاق عملی معرفی کرد...

وصیتنامه شهید: در راه خدا حرکت کردن سختی و رنج دارد. مانع زیاد است. با صبر و استقامت راه انبیا را ادامه دهید.

مصطفی ردانی هنوز داغ است و تب دارد. صورت او از حرارت سرخ شده. دور یقه ی او خیس عرق است. اما با شجاعت داخل سنگر بالای تپه مقاومت می کند. 

بالاخره قبل از روشن شدن هوا گردان یا زهرا به تپه برهانی رسید. در حالی که نیمی از نیروهای خود را از دست داده بود...

مصطفی گفته بود: در مراسم عروسی با لباس که در جبهه بودم شرکت می کنم!

شهید مصطفی ردانی پور شنیده بود که حضرت امام (ره) فرموده اند: با همسران شهدا ازدواج کنید. موضوع را با دوستانش در میان گذاشت. شرط مصطفی این بود که با همسر شهید ازدواج کند.

مرحله ی آخر عملیات رمضان بود، مصطفی شروع به صحبت کرد، خیلی خالصانه گفت: امشب که شب قدره خلوت کنیم با خدا. ائمه رو صدا کنیم. 

روش مصطفی بر این بود: سعی می کرد از بین همین نیروهای بسیجی و عادی فرمانده تربیت کند.

در قرارگاه جوان تر ین فرمانده بود. بیست و سه سال بیشتر نداشت. اما وقتی صحبت می کرد مانند کسی بود که سال ها و در نبردهای گوناگون فرماندهی کرده.

قدرت بیان او بسیار بالا بود. مخصوصا زمانی که از امام زمان(عج) می گفت: آن قدر عاشقانه با آقا درد دل می کرد که همه اشک می ریختند...

مصطفی قرآن کوچکش را از جیب برداشت و در دست گرفت. در تاریکی شب توسلی به حضرت زهرا السلام علیها پیدا کرد. در درون خودش کلماتی را نجوا کرد...