شهادت

شیخ زاهد، استاد عرفان و اخلاق که علمای بسیاری در محضرش شاگردی کرده اند چنین سخنی می گوید!؟ او ابراهیم را استاد اخلاق عملی معرفی کرد...

وصیتنامه شهید: در راه خدا حرکت کردن سختی و رنج دارد. مانع زیاد است. با صبر و استقامت راه انبیا را ادامه دهید.

مصطفی ردانی هنوز داغ است و تب دارد. صورت او از حرارت سرخ شده. دور یقه ی او خیس عرق است. اما با شجاعت داخل سنگر بالای تپه مقاومت می کند. 

بالاخره قبل از روشن شدن هوا گردان یا زهرا به تپه برهانی رسید. در حالی که نیمی از نیروهای خود را از دست داده بود...

مصطفی گفته بود: در مراسم عروسی با لباس که در جبهه بودم شرکت می کنم!

شهید مصطفی ردانی پور شنیده بود که حضرت امام (ره) فرموده اند: با همسران شهدا ازدواج کنید. موضوع را با دوستانش در میان گذاشت. شرط مصطفی این بود که با همسر شهید ازدواج کند.

مرحله ی آخر عملیات رمضان بود، مصطفی شروع به صحبت کرد، خیلی خالصانه گفت: امشب که شب قدره خلوت کنیم با خدا. ائمه رو صدا کنیم. 

روش مصطفی بر این بود: سعی می کرد از بین همین نیروهای بسیجی و عادی فرمانده تربیت کند.

در قرارگاه جوان تر ین فرمانده بود. بیست و سه سال بیشتر نداشت. اما وقتی صحبت می کرد مانند کسی بود که سال ها و در نبردهای گوناگون فرماندهی کرده.

قدرت بیان او بسیار بالا بود. مخصوصا زمانی که از امام زمان(عج) می گفت: آن قدر عاشقانه با آقا درد دل می کرد که همه اشک می ریختند...

مصطفی قرآن کوچکش را از جیب برداشت و در دست گرفت. در تاریکی شب توسلی به حضرت زهرا السلام علیها پیدا کرد. در درون خودش کلماتی را نجوا کرد... 

بچه های تیپ امام حسین علیه السلام با اینکه هنوز خستگی عملیات چزابه را بر تن داشتند اما خیلی سریع کار بازسازی گردان های خود را آغاز کردند. در کمتر از دوهفته همه ی گردان ها برای عملیات آماده شدند...

پیرمردی نورانی و اهل دل بود. توکل عجیبی داشت‌. شجاعت او بین نیروها معروف‌ بود. هر جا ماموریت سختی در پیش داشتیم پیش قدم می شد. بچه ها می گفتند: یک تنه یک گردان عراقی را حریف است. به این مرد خدا می گفتند.

خاطره از زبان جمعی از دوستان شهید: مردم کهکیلویه انقلاب را با مصطفی می شناسند.

مصطفی از هیچ کاری در جهت پیشرفت انقلاب کوتاهی نمی کرد. بارها دیده بودم در مسجد نشسته و ساعت ها با مردم صحبت می کرد. 

خاطره از زبان مرتضی ردانی پور برادر شهید: می خواستیم مجلس شاد باشد اما بدون معصیت، که شکر خدا همین شد...

مصطفی سریع زیر ساک رو گرفت که برنگردد. آخه همه عکس و اعلامیه ها را آنجا جا سازی کرده بود... 

اگر بخواهیم مصطفی را در یک جمله تعریف کنیم، مصداق این کلام مولایش بود: دنیا در برابر دیدگانش کوچک بود...

صطفی آن چنان از فضای معنوی قم تعریف می کرد که ما هم مشتاق شدیم.  برای همین برادرش هم راهی حوزه ی قم شد. 

مصطفی بعد از دوره ی ابتدایی به دبیرستان سعدی رفت. در آنجا یک سال بیشتر حضور نداشت. اما در همان سال منشا خیر شد...