امام زمان(عج)

و می دانم تو آنی و کمتر از آنی چشم دل از من برنخواهی داشت و این من هستم که همواره در غیبتم و در کوچه پس کوچه های دنیای وانفسا سرگرم بازیچه های دنیا هستم .

ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺗﻨﺪ. ﺯﯾﺮﺍ ﻫﺮ ﺩﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ، ﻧﻮﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪ.

باید دغدغه امام زمانی داشت تا به حقیقت انسانی خویش دست یابیم و الا باطن انسانی نخواهیم داشت.

از صحبت با آن سید عرب، فایده‌ هایی نصیبم شد از جمله سفارش فرمودند به احترام پدر و مادر، زنده باشند یا مرده.

-زمین هرگز بدون حجّت الهی نیست اما به جهت مصالحی، گاهی حجّت الهی آشکار و گاهی نهان است .

 احترام به پدر و مادر پدرت را دریاب آنگاه به من فرمود: اوصیک بالعود در زبان محلی پدر پیر را عود می گویند یعنی تورا نسبت به پدر پیرت، سفارش می کنم و از نظرم غایب گردید.

آمادگی برای ظهور یعنی، اشتیاق مؤمنانه به موعود منتظَر و ناامیدی از هر چه غیرخدایی است.

- برای حفظ نظام حتی امام زمان را هم بکشید، دعایی برای دیدن امام زمان در خواب، چگونه با امام زمان ملاقات کنیم، امام زمان کی ظهور می کند.

قراین و شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد جانشینان دوازده‌گانه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) همان امامان اهل بیت‌ (علیهم‌السلام) هستند.

درد است برای ما که بر سر خوان ولی نعمت خویش بنشینیم و مولایمان را نبینیم .

تا ما به عبودیت نرسیم امام زمانمان ظهور نخواهند کرد.

انتخاب مرجع تقلید در زمان غیبت امری است که از سوی امام سفارش و تاکید شده است.

انتظار یعنی لباس عبودیت بر تن نمودن و منتظر امام حاضر از نظر غایب ایستادن 

روایات، براى انتظار فرج، ثوابهاى زیادى، بیان شده است.

خداوند متعال هر قومی که برای رسیدن به حکومت الهی تلاش کند؛ یاری می رساند و در این را؛ مورد امتحان قرار می دهد؛ که آنچه در دل نهفته اند بیرون بیاورند.

رسول اکرم (ص) روزی در جمع یاران خود دو بار فرمودند: خداوندا! برادرانم را به من برسان. اصحاب گفتند: یا رسول الله مگر ما برادران تو نیستم؟ ایشان فرمودند: نه! شما اصحاب من هستند؛ برادران من کسانی اند که در آخر الزمان می آیند و ایمان می آورند. 

مکیال المکارم،  به معنای (معیار سنجش خوبیها) است و این کتاب به سفارش خود حضرت مهدی (ارواحنا لتراب مقدمه الفداه) نوشته و نام گذاری شده است

با مراجعه به روایات، معلوم می شود یکی از معانی آخر الزمان، دوران غیبت امام دوازدهم علیه السلام است؛ به ویژه سال های پیش از ظهور آن حضرت که فتنه ها و مشکلات، به اوج خود می رسد.

در دوران غیبت حضرت مهدی(عج) شاید نیاز بندگان به دعا بیش از هر زمان دیگری باشد، زیرا از رحمت حضور خلیفه رحمان محروم مانده اند و در درماندگی و اضطرار را با تمام وجود حس کرده اند.

کسی که خود را آماده می کند تا در دوران ظهور، در رکاب امام زمان خویش، برای بر اندازی ستم و برقراری عدالت در سراسر گیتی، جهاد و مبارزه داشته باشد، اینک در دروه غیبت نسبت به رنج ستمدیدگان و محرومان و بیچارگان چگونه می تواند ساکت و بی تفاوت باشد؟