معرفی شهدا

روی دیوار حدیثی از پیامبر صلی الله علیه و آله نوشته شده بود: «آسمان ها و زمین و فرشتگان، شب و روز برای سه دسته طلب آمرزش می کنند: علما، کسانی که به دنبال علم هستند و انسان های با سخاوت.»

چند پیرمرد می خواستند به سمت دیگر خیابان بروند مانده بودند چه کنند. همان موقع ابراهیم از راه رسید. پاچه شلوار را بالا زد با کول کردن پیرمردها، آن ها را به طرف دیگر خیابان برد‌. ابراهیم از این کارها زیاد انجام میداد. هدفی هم جز شکستن نفس خودش نداشت. مخصوصا زمانی که خیلی بین بچه ها مطرح بود! 

در مورد ابراهیم نوشته بودند: «ابراهیم هادی رزمنده ای با خصائص پوریای ولی» 

پدر شهید ابراهیم هادی بسیار انسان با تقوائی بود. اهل مسجد و هیئت بود و به رزق حلال بسیار اهمیت می داد. او خوب می دانست پیامبر صلی الله علیه وآله می فرماید: «عبادت ده جز دارد که نه جز آن به دست آوردن روزی حلال است.»

شیخ زاهد، استاد عرفان و اخلاق که علمای بسیاری در محضرش شاگردی کرده اند چنین سخنی می گوید!؟ او ابراهیم را استاد اخلاق عملی معرفی کرد...

وصیتنامه شهید: در راه خدا حرکت کردن سختی و رنج دارد. مانع زیاد است. با صبر و استقامت راه انبیا را ادامه دهید.

مصطفی ردانی هنوز داغ است و تب دارد. صورت او از حرارت سرخ شده. دور یقه ی او خیس عرق است. اما با شجاعت داخل سنگر بالای تپه مقاومت می کند. 

بالاخره قبل از روشن شدن هوا گردان یا زهرا به تپه برهانی رسید. در حالی که نیمی از نیروهای خود را از دست داده بود...

مصطفی گفته بود: در مراسم عروسی با لباس که در جبهه بودم شرکت می کنم!

شهید مصطفی ردانی پور شنیده بود که حضرت امام (ره) فرموده اند: با همسران شهدا ازدواج کنید. موضوع را با دوستانش در میان گذاشت. شرط مصطفی این بود که با همسر شهید ازدواج کند.

مرحله ی آخر عملیات رمضان بود، مصطفی شروع به صحبت کرد، خیلی خالصانه گفت: امشب که شب قدره خلوت کنیم با خدا. ائمه رو صدا کنیم. 

آنکه می خواهد عاشقانی  را برای امام زمان عج تربیت کند خود باید در عشق به مولا غوطه ور باشد.

مصطفی گفت: اینجا سرزمین پاکی است. شاید تا کنون قدم های کسی به آن نرسیده و گناهی در آن صورت نگرفته. اینجا دعا مستجاب است...

از قرارگاه دستور شروع عملیات طریق القدس با رمز یا حسین علیه السلام داده شد..

روش مصطفی بر این بود: سعی می کرد از بین همین نیروهای بسیجی و عادی فرمانده تربیت کند.

در قرارگاه جوان تر ین فرمانده بود. بیست و سه سال بیشتر نداشت. اما وقتی صحبت می کرد مانند کسی بود که سال ها و در نبردهای گوناگون فرماندهی کرده.

قدرت بیان او بسیار بالا بود. مخصوصا زمانی که از امام زمان(عج) می گفت: آن قدر عاشقانه با آقا درد دل می کرد که همه اشک می ریختند...