کلام اسلامی

الهی مرا بیاموز که چنان در پی اصلاح عیوب و امور خویشتن خویش گردم که مانع از پرداختنم به عیوب دیگران گردد.

عالم هستی مطیع و فرمان‌ بردار انسان کامل است.

الهی راهنما و همراهمان باش چرا که راه از چاه نمی‌ دانیم و بی‌ مدد و یارت هیچ هیچیم.

توکل در حد عالی و نهایی اش، رسیدن به مقام تسلیم است.

زیارت آقا ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام باعث هدایت دل‌ هاست.

خدا تمام امور متوکل را انجام می دهد.

بدن برزخی یا مثالی، صورتی شبیه همین بدن دارد، ولی جرم و جسم و سنگینی ندارد. شبیه بدن در خواب و البته بارها قوی تر از آن.

تقوی در توکل برای انسان رهایی از اسارت اسباب ها و رسیدن به مقصود و مطلوب از سوی خدا هست.

هر کس تقوی الهی پیشه کنند خداوند برایش راه خروج قرار می‌دهد.

باید با توکل به خدا و توسل به خانواده آسمانی خود ریشه درد را از درون برکنیم ...

آمده‌ ام با تو و برای تو بخندم و با تو و برای تو بگریم چرا که تنها تویی که خنده‌ ها و گریه‌ هایم را عاشقانه کریمانه خریداری...

با امام حسین علیه‌ السلام یعنی با عقل بودن و شور حسینی را با شعور حسینی توأم نمودن.

راز اینکه کل یوم عاشورا و کل ارض کرب و بلا در همین امتحان شدن ماست.

آیا بی بهانه بی‌ چون‌ و چرا مطیع امام زمانمان یوسف حضرت فاطمه زهرا سلام‌ الله علیها بوده‌ ایم؟

به‌ راستی حرکت مولای عشق و شهامت به چه منظور بود؟

در واقع بیشتر نواقص ما در عبودیت ماست نه در عبادت ما. لذا وقتی ما در بینش خویش خوب و بد را از هم تشخیص دادیم هرگز دنبال بدیها نخواهیم رفت.

براستی فلسفه حرکت و قیام آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام چه بود؟ آیا غیر از این بود که ما همگی حسینی شویم؟