فرق ضاله

جویریه می ‌گوید: هنگامی ‌که حسن(ع) از دنیا رحلت نمود مروان بر جنازه او گریست. حسین علیه ‌السلام به او فرمود: آیا بر او می ‌گریی؟ در حالی‌ که چه غصه هایی را به او خوراندی و گفت :به من این کارها را برای را با کسی م ی‌کردم که از این بردبارتر بود در آن هنگام با دستش به کوه اشاره کرد.

...وانگهی ذهبی متّهم به تشّدد و سخت‌ گیری در احادیثی است که در باب فضایل اهل‌ بیت علیه ‌السلام وارد شده است، و گاهی بدین جهت افراد بسیار جلیل القدر را تضعیف می ‌کند...

حزن در فراق محبوب و گریه کردن بر او نه‌ تنها امری جایز و راجح است بلکه خود پیامبر (ص) نیز چنین می ‌کرده است. 

اعمشمے گوید: به خدا سوگند! من به جهت علے و اصحابش تعجب نمودم؛ زیرا همراه با او اصحاب پیامبر(ص)بودند...

ابن تیمیه می گوید: بر فرض تقدیر که ابوبکر فاطمه را اذیت کرده باشد، ولی این کار را به جهت غرضی شخصی انجام نداده است، بلکه تا خدا و رسولش را اطاعت کند، و حق را به مستحق آن برساند، ولی علی، رضی الله عنه- قصدش این بود تا هوو بر سر فاطمه نیاورد، و لذا او در اذیت فاطمه غرض داشته است.

برای این حدیث مستدرک حاکم طرق بسیاری است که کمترین احوال آن این است که برای این حدیث اصلی است، و لذا سزاوار نیست که برای آن اسم وضع و جعل اطلاق شود...

پیامبر(ص) چون بر زانوے علی(ع) خوابید و نماز عصر او فوت شد حضرت(ص) دعا کرد خورشید برگشت تا این که علی(ع) نماز به جاے آورد و خورشید دوباره غروب نمود. و این در معجزه رساتر است.

ترمذی به سند خود از عبدالله بن عمر نقل می کند که رسول خدا(ص) بین اصحابش عقد اخوت بست، علی(ع) گریان خدمت پیامبر(ص) رسید و عرض کرد: ای رسول خدا(ص) بین اصحاب عقد اخّوت بستی ولی بین من و کسی عقد اخوت نبستی؟ رسول خدا(ص) فرمود: تو برادر من در دنیا و آخرتی.

سندی از بزرگان محّدثان اهل سنّت  در شرح روایت مسلم می گوید: در این حدیث، پیامبر(ص) از قرآن و اهل بیت(ع) به ثقلین تعبیر می کند. ثقل شیء نفیسی است که باید حفظ شود و واضح است که اهل بیت، افراد نفیس و ارزشمندی اند که باید حفظ شوند...

...اثبات کردیم که این آیه تنها مربوط به ولایت امیرالمومنین(ع) است و روایات متواتر بر این مطلب دلالت دارد، و هرگز ارتباطی به تمام مومنین ندارد تا به این جهت در معنای ولایت تصرف کنیم که شامل همه مومنان می باشد...

مطابق روایات صحیحه، پیامبر اکرم(ص) برای مباهله امام حسن و امام حسین(ع) را که مصداق (اَبناءَنا) بود، و نیز حضرت فاطمه زهرا(س) را که مصداق(نساءَنا) بود، و نیزحضرت علی(ع) را که مصداق( اَنفُسَنا) بود، آورد و اگر مقصود از(انفَسَنا) خود پیامبر بوده است، چرا پیامبر(ص) علی(ع) را با خود به همراه آورد.

کمتر کسی است که کتاب های ابن تیمیه - به خصوص منهاج السنه - را مطالعه کند و پی به نصب و عداوت دشمنی او نسبت به اهل بیت(ع) نبرد.

عده زیادی از علمای اهل سنّت از عصر ابن تیمیه تاکنون در رّد او کتاب تالیف کرده یا با او مناظره کرده اند.

ابن تیمیه روایاتی را که مخالف عقاید و آرای اوست بدون آن که سندش را بررسی کند، نسبت جعل یا وضع به آن ها می دهد.

ابن تیمیه آیات صفات را تفسیر جسمانی کرده و نسبت با آیاتی که ذات خداوند را از جسمانیّت منزّه ساخته بی اعتنایی کرده است که این روش و طریقه اهل حدیث و مشبّهه و حشویّه است.

اب تیمیه در حالی که زیاد به روایات(سنن) استدلال و احتجاج می کند، ولی هنگامی که شیعه دوازده امامی بر حقانیّت تعلیمات مذهبی خود به یکی از روایات کتب(سنن) استدلال می کند، می گوید: این حدیث در صحیحین نیامده است...

در زمان حساسی که کشورهای اسلامی در تب و تاب درگیری های ویرانگر می سوخت و مسلمانان مورد حمله ناجوانمردانه شرق و غرب قرار گرفته بودند، ابن تیمیه موسس اندیشه های وهابیت دست به نشر افکار خود زد و شکافی تازه در امت اسلامی ایجاد کرد.