فرق ضاله

تنها تربیت‌ کننده و مدبر شئون عالم و خلقت اشیا و هدایت‌ کننده آن‌ها به سوی اهدافشان به‌ صورت مستقل، خداوند متعال است.

 وهابیان با دیدگاه خاصی که در میزان شرک و توحید دارند بسیاری از اعمال مسلمین از قبیل تبرک، استعانت از ارواح اولیای الهی و غیره را شرک می‌ دانند، و عاملان به آن را مشرک می‌ خوانند، و به تبع آن، خون و اموالشان را حلال می‌ شمارند آنان تا آن‌ جا پیش می‌ روند...

از جمله مسائل مورد اختلاف متکلمان، مسئله تجسیم و جسمانیت خداوند است اعتقاد به آن را به اهل حدیث و حشویه وهابیان نسبت داده اند.

معتزله و شیعه امامیه معتقدند خداوند متعال در دنیا و آخرت به دیده‌ی سر ادراک نمی‌ شود، ولی با قلب و دل به چشم یقین رؤیت می‌ شود و این عالی‌ ترین مراتب ایمان است که از او به عین‌ الیقین و شهود قلبی تعبیر می‌ شود لکن وهابیان و حنبلی آن به‌ طور عموم، و تابعین مذهب اشعری از حنیف و مالکیه و شافعیه معتقدند که خداوند متعال در دنیا در آخرت دیده می‌ شود.

در خصوص آیات و روایاتی که صفات خداوند در آن یاد شده و در ظاهر مخالف عقل قطعی است، بین علما و متکلمان سه نظریه وجود دارد...

در سوره‌ی یونس آیه‌ی ۲۰ گفته‌ شده مشرکین می‌ گویند چرا معجزه‌ ای از پروردگارش بر او نازل نمی‌ شود؟

 یکی از راه‌های مقابله با مخالفین نزد وهابیان، تحریف کتاب‌های حدیثی و تفسیری و تاریخی اهل‌سنت از روایات و کلماتی که بر ضد آنان آمده را تحریف می‌ کنند.

وهابیان در سال هزار و دویست و هیجده هجری قمری پس‌از مسلط شدن بر مکه، تمام آثار بزرگان دین را تخریب نمودند و آنان در معلق قبه زادگاه پیامبر گرامی (ص) را و همچنین قبه‌ زادگاه ابوبکر و امام علی علیه‌السلام و حضرت خدیجه سلام‌ الله‌ علیها را ویران و با خاک یکسان کردند.

 کشتار بی‌ رحمانه شیعیان در کربلا  کشتار وهابیان در عتبات عالیات به‌ راستی صفحه تاریخ را سیاه کرد لکه‌ ای ننگ همیشگی بر پیشانی وهابیان نهاده‌ است.

 ابن تیمیه می‌ گوید: آن کسی که علی را کشت؛  نماز به جای می‌ آورد؛ و روزه می ‌گرفت؛ و قرائت قرآن می ‌کرد علی را به اعتقاد این‌ که خدا و رسولش کشتن او را دوست دارند؛ به قتل رسانید. و درجایی دیگر ابن ملجم را از عابدترین مردم معرفی کرده است.

 سیوطی در کتاب تاریخ الخلفاء از ذهبی نقل می‌ کند؛ چون یزید با اهل مدینه آن عمل را انجام داد لشکر حر به جهت جنگ با فرزند زبیر به طرف مکه حرکت کرد چون به آن‌ جا رسیدند فرزند زبیر را محاصره کرده و با او به قتال برآمده و او را با منجنیق سنگ‌ باران نمودند...

ابن تیمیه می‌ گوید: پس یزید امر به کشتن حسین و حمله سر و در مقابلش نکرد و هرگز چوب به دندان ‌های او نکوبید بلکه این ابن ‌زیاد بود که چنین اعمالی را انجام داد.

ابن تیمیه می‌ گوید: یزید اظهار رضایت به قتل حسین(ع)  نکرد، بلکه اعلان ناراحتی و دردمندی بر قتل او نمود.

ابن تیمیه کسی بود که نه ‌تنها با اهل‌ بیت(ع) دشمنی داشت بلکه از مخالفان آنان نیز دفاع می‌ نمود.

با مراجعه به روایات اهل سنت پی می ‌بریم که پیامبر(ص) عموم مردم را از بغض و عداوت و دشمنی با حضرت علی(ع) منع کرده است.

جویریه می ‌گوید: هنگامی ‌که حسن(ع) از دنیا رحلت نمود مروان بر جنازه او گریست. حسین علیه ‌السلام به او فرمود: آیا بر او می ‌گریی؟ در حالی‌ که چه غصه هایی را به او خوراندی و گفت :به من این کارها را برای را با کسی م ی‌کردم که از این بردبارتر بود در آن هنگام با دستش به کوه اشاره کرد.

...وانگهی ذهبی متّهم به تشّدد و سخت‌ گیری در احادیثی است که در باب فضایل اهل‌ بیت علیه ‌السلام وارد شده است، و گاهی بدین جهت افراد بسیار جلیل القدر را تضعیف می ‌کند...