اخلاق و عرفان

ماه رجب علاوه بر آنکه بالذات از فضیلت و اهمیت زیادی برخوردار است از جهت آنکه مقدمه ماه مبارک رمضان و درک شب قدر است نیز از اهمیت زیادی برخوردار است از این‌رو اگر شخصی بخواهد حقیقت شب قدر را به صورت کامل درک کند، چاره‌ای ندارد جز اینکه ماه رجب را غنیمت بشمارد و به دستوراتی که برای این ماه رسیده،عمل کند و چقدر زیبا تشبیه شده است که رجب ورودی و شعبان صحن و رمضان حرم، و شب قدر حکم ضریح الهی را دارد.

 بدان که هر نفسی در مبادی آفرینش و اوان طفولیت، از جمیع صفات و ملکات خالی است، مانند صفحه ای که، ساده از نقش و صورت باشد، و حصول ملکات و تحقق صفات، به واسطه تکرار اعمال و افعال مقتضیه آن ‌ها حاصل می ‌شود.

دنیا از بین رفت و سبک شدی. خیالات و طبیعت  هم از بین رفت. البته هنوز افراد زیادی هستند که مرده‌ اند ولی دنیا را رها نکرده ‌اند

 اگر آدم مرد و زنده شد چیزی لازم ندارد. زاد و راحله مال این بود که فهمت خوب شود از خواب ‌آلودگی در آیی.

الان آمده‌ ام این‌ جا در این شهر که نه جیبم پاییدن دارد نه کسی جیب دارد. سرها برهنه، نه کلاه دارند نه کسی کلاهشان را بردارد و نه کسی کلاه سرشان می ‌گذارد. از این کارها هیچ نیست، خلوت خلوت. خدا هست، چیز دیگری نمی‌ خواهیم. 

ماههای رجب و شعبان و رمضان یادآور این نکته مهم زندگیمان است که دل ما متعلق به خدای یکتاست و صاحب خانه اصلی قلب انسان خداوند تبارک و تعالی است.

می توان چندین برنامه عبادی را در این ماه رجب شروع نمائیم و خود را به این برنامه عادت بدهیم. حتما یک دعا یک قرائت قرآنی به این برنامه ها اضافه نمائیم.

باید خود را شناخت زیرا با خودشناسی است که انسان هدفمند می گردد.

خلاق ذمیمه که بیماری روح از آن‌ ها است، باز می ‌دارد آدمی را از رسیدن به لذت سعادت ابد، و پادشاهی سرمد.

ذکر موت خیلی وقت نمی‌ خواهد. تا یاد آن کردی مرحوم شدی، ولی بعد از موت خیلی طولانی است؛ بهشت، فردای قیامت، قرب خدا.

نیت خوب، گوینده را همان جا می‌ برد که دوست دارید.

الهی در این دنیای فانی مسافریم و دنیا مزرعه آخرت ماست و زاد و توشه امان قلیل است  ای مهربان قلیل ما را با کرامتت بپذیر.

آلام و بیماری‌ های روح، عبارت است از: اخلاق ذمیمه و صفات رذیله، که موجب هلاکت و بدبختی روح است.

... آن ‌ها خیلی دوست دارند ماز ود برویم آن‌ جا پهلویشان ...

خودت نگاه نکن، چون اگر گناه کردی نه دنیا داری و نه آخرت.

شهید محبّت سر و صدایی ندارد،  کسی شمشیر نمی ‌بیند، صدای شمشیر نمی ‌شنود، انسان را خیلی مخفی شهید می ‌کند، آن‌ چنان می‌ کشد که صدایی در نمی ‌آید، خون هم ندارد.

احسان، شهید می ‌کند و می میراند، خیلی سریع تر از شمشیر.